Τέτοιες ώρες, ποιος ξέρει αλήθεια;

Level - C1.05

Τα πρόσωπα που περνάνε απ’ τη ζωή μου, άλλες φορές μένουν στη μνήμη μου, άλλες φορές χάνονται και με αφήνουν. Θυμάμαι συχνά τους ανθρώπους με τους οποίους έζησα διαφορετικές περιόδους, και των οποίων τα λόγια καμιά φορά με ακολουθούν ακόμα.

Αυτό που μου φαίνεται περίεργο πολλές φορές, είναι οι στιγμές που θυμάμαι μαζί τους. Άνθρωποι τους οποίους πλήγωσα, αδίκησα και προσέβαλα χωρίς λόγο, ή άνθρωποι που με εκμεταλλεύτηκαν και μου φέρθηκαν άσχημα. Είναι παράξενο που τέτοιες μέρες έρχονται στο μυαλό μου τέτοια γεγονότα, όμως δε γνωρίζω το λόγο για τον οποίο αυτό συμβαίνει, ούτε ποιο ερέθισμα το προκαλεί. Ίσως όταν νομίζουμε πως δεν έχουμε πολλά να σκεφτούμε, τότε είναι που έχουμε να σκεφτούμε τα περισσότερα.

Όμως ποια είναι η αιτία που μόνο τέτοιοι άνθρωποι – και φορτία τέτοιων αναμνήσεων – φτάνουν στη σκέψη μου; Ποιους θα θυμηθώ αύριο, ποιοι φίλοι και ποιες φίλες θα με τυρρανήσουν με κάποια παλιά ιστορία; Ποιων την άρνηση θα δω στον ύπνο μου και ποιου ή ποιας η απόρριψη θα με ξυπνήσει; Πιθανότατα, μόνο του εαυτού μου, και κανενός άλλου. Τα λέμε το πρωί.

· χάνομαι – χαθώ = to get lost; to disappear

· πληγώνω – πληγώσω = to hurt

· αδικώ – αδικήσω = to wrong

· προσβάλλω – προσβάλω = to insult, to offend

· εκμεταλλεύομαι – εκμεταλλευτώ = to exploit, to take advantage of

· φέρομαι – φερθώ = to behave; to treat someone a certain way [before σε]

· (το) γεγονός = fact; event

· (το) ερέθισμα = stimulus

· προκαλώ – προκαλέσω = to cause; to provoke; to challenge

· φορτίο = load

· άρνηση = negation, refusal

· απόρριψη = rejection

· πιθανότατα = most probably

Still need the translation?

Use your cursor to find it...

At times like these, who can really know?

People who go through my life, sometimes stay in my memory, sometimes they disappear and leave me. I often remember people with whom I lived through different periods, and whose words sometimes still follow me.

What seems strange to me at times, is the moments I remember with them. People I hurt, wronged and insulted for no reason, or people who took advantage of me and treated me badly. It is strange that such events come to my mind on days like these, but I do not know the reason why this happens, nor what stimulus causes it. Perhaps when we think we don't have much to think about, it is then when we have the most to think of.

But what is the reason that only such people – and loads of such memories – come to my mind? Whom will I remember tomorrow, which friends will torment me with some old story? Whose refusal will I dream of and whose rejection will wake me up? Most likely, only that of myself, and no one else’s. See you in the morning.