Ένα τετράγωνο φετίχ

Level - B1.03

Όταν ήμουν μικρή, στο δημοτικό, η αγαπημένη μου μουσική ήταν το ελληνικό ποπ. Η ποπ στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90 ήταν λίγο περίεργη, όπως και το στυλ τότε γενικά. Ευτυχώς δε ζούμε πια σε εκείνη την εποχή – ας χαιρόμαστε και ας νιώθουμε τυχεροί γι’ αυτό.

Μετά, στο γυμνάσιο, θυμάμαι ότι ήταν στη μόδα το ροκ, και το ελληνικό και το ξένο. Μέχρι τότε, στην πόλη μου – και σε όλη την Ελλάδα φαντάζομαι – οι πιο πολλοί είχαν κασέτες, και τα σιντί ήταν σπάνια και ακριβά. Αλλά όχι για πολύ. Θυμάμαι τα σιντί να έρχονται στη ζωή μας μετά από λίγο καιρό, και ξαφνικά τα κασετόφωνα ήταν άχρηστα – ή τουλάχιστον όχι πια πολύ χρήσιμα.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν ήμουν πια στο λύκειο. Τα δισκοπωλεία είχαν σιντί, κι εγώ είχα δύο πράγματα: ένα κεφάλι γεμάτο μέταλ μουσική, και ένα σιντιπλέιερ. Μετά τα 22, είχα και κάτι άλλο: λεφτά. Κακό πράγμα να μπαίνεις σε ένα δισκοπωλείο με λεφτά, αν έχεις φετίχ με τα σιντί. Πολλές φορές ήταν δύσκολο να αγοράζω άλλα πράγματα, ή να βγαίνω έξω για καφέ. Βλέπετε, σχεδόν όλα μου τα λεφτά, τα είχα για τα σιντί. Μέχρι τα 27, είχα τουλάχιστον 1000. Αργότερα ευτυχώς είχα ίντερνετ, και πια καθόλου λεφτά.

· γωνία = corner; angle

· δημοτικό = τα πρώτα έξι χρόνια στο σχολείο

· τύχη = luck

· όπως = like, as

· όπως και = just like

· χαίρομαι = to be glad

· νιώθω = to feel

· γυμνάσιο = τα τρία χρόνια στο σχολείο μετά το δημοτικό

· τουλάχιστον = at least

· χρήσιμος -η -ο = useful

· λύκειο = τα τρία τελευταία χρόνια στο σχολείο

· πια = anymore; already [showing the turn of a season]

· γεμάτος -η -ο = full

· λεφτά = money [slang]

· αργά = late

Still need the translation?

Use your cursor to find it...

A square fetish

When I was little, in primary school, my favourite music was Greek pop. Pop in Greece in the (decade of) the 90s, was a bit weird, just like the style back then in general. Luckily, we don’t live in that era anymore – let’s be glad and feel lucky about this.

Then, in secondary school, I remember that rock was in fashion, both Greek and foreign. Until then, in my town – and in the whole of Greece, I imagine – most [people] had cassettes, and CDs were rare and expensive. But not for long. I remember CDs coming into our life after a while, and suddenly cassette players were useless – or at least not very useful anymore.

The problem starts when I was already in high school. Disc shops had CDs, and I had two things: a head full of metal music, and a CD player. After 22, I had something else: money. It’s a bad thing to enter a disc shop with money, if you have a CD fetish. Oftentimes it was difficult to buy other things, or to go out for a coffee. You see, almost all of my money was meant for CDs. By 27, I had at least 1000. Later on, I luckily had internet, and no money anymore.