Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο
Greek
Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι
ζήτημα ύψους.
Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Αμάλθειο κέρας.
(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!)
Ονειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου
κατακορύφως.
Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.
Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
Ετσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.
English
I’m staring at the plasters on the ceiling.
Meanders drawing me into their dance.
My happiness – I surmise – must be
a matter of height
Symbols of life paramount,
roses inalterable, transfigured,
white acanthi all around
a cornucopia.
(Humble art, devoid of stylisation,
how slowly I receive your teachings!)
Engraved dream, I shall come to you
vertically.
The horizons will have smothered me.
Across all climates and latitudes,
struggles for bread and salt,
romances, ennui.
Ah! I must now wear
that nice wreath of plaster.
Framed like that into the ceiling,
I’ll look rather appealing.
The poem is featured here in the way it was written. The band chose the following verses as the song chorus:
Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.